Gotik Edebiyat

Gotik, bireyin kendi iç korkularını, saplantılarını sonuna kadar kurcalayan bir korku tarzı olarak edebiyatta da kendini göstermiştir. Korku ve fantastik edebiyat üzerinde gotiğin büyük etkileri vardır. Gotik edebiyat, dehşetli, korkulu, akıl dışı hikayelerin yazıldığı, çok detaylı tasvirlerin kullanıldığı, okuyucu için sürükleyici ve merak uyandırıcı bir edebi akımdır. Bu tarzın romanlarında, tıpkı diğer gotik türlerinde olduğu gibi ortaçağ ortamları ve karanlıklar hüküm sürer. Konularda genellikle, modern insanın kabul etmediği varlıklar bulunur. Batıl inançlar, hayaletler, büyüler, belirsiz ve güvensiz ortamlar... Kahramanlar ise eşkiyalar, şövalyeler, keşişler gibi o dönemin insanlarıdır.

Ve sahneler asla modern şehirlerden seçilmez. Hikaye o dönemin şehirlerinde geçse de, olayların vuku bulduğu yerler genellikle karanlık ormanlar, ıssız manastırlar, karanlık ve boş şatolar, yolu izi olmayan mekanlardır. İç sahnelerde yüksek duvarlar, karanlıklar, uçsuz bucaksız galeri ve labirentler, beyaz ve mavi ay ışığı kullanılır. Ay ışığı dev vitraylardan içeri vurarak gölgeleri oynatsa veya kahraman nadiren bir şömineye, meşaleye denk gelse bile, sonu gelmeyen karanlıklara bunlarla çare bulamaz.

Aslında gotik edebiyat, modern romancılığa, bilimselliğe bir karşı çıkış olarak da kabul edilebilir. Her şeyin somut olmasına karşılık olarak mistisizmi, metafiziği ve hayal gücünü ifade eden, sanatı fanteziden koparmayan bir edebiyat türüdür.

Günümüzde otoriteler dahi zaman zaman gotik edebiyatı fantastik edebiyatla karıştırsa da, Edgar Alan Poe, H.P. Lovecraft gibi isimler gotik edebiyatın en büyük ustalarıdır ve başka yerde sınıflandırılamazlar.